Schöne Gruße aus Freiberg

Hallo allemaal,

Deze keer vanuit Freiberg in Duitsland, ik heb heel wat kilometers gemaakt de afgelopen dagen (ongeveer 1700 met trein, vliegtuig en auto). Het laatste tentamen in Engeland ging wel goed, ik had maar net genoeg tijd (toen ik klaar was keek ik op de klok en zag ik dat ik nog maar 1 minuut over had) maar ik denk dat ook dit vak in de pocket is. Na het tentamen was er nog een afscheidslunch georganiseerd en daarna was het tijd om spullen in te pakken en naar het station te gaan. De treinreis begon heel voorspoedig, maar na een tijdje had de trein waar we in zaten wat vertraging opgelopen waardoor we onze overstap in Reading naar Gatwick Airport hadden gemist. Gelukkig werden er taxi’s geregeld voor iedereen met dit probleem en hebben we het laatste stuk over de weg gedaan. Het wachten op het vliegveld ’s nachts ging wel snel voorbij (boek uitgelezen), maar ik heb helaas niet kunnen slapen. Het vliegtuig vertrok met wat vertraging (technische problemen met het toestel – owjee),  maar we zijn veilig op Schiphol aangekomen. Daar stond onverwachts een ontvangstcommissie (Lieke en Papa, de stiekemerds) klaar om samen met de trein naar Ommen te gaan.

De minder dan 48 uur die ik thuis had, moesten natuurlijk optimaal besteed worden en vooral niet aan het inhalen van een slaaptekort. Dat heb ik geweten vrijdagavond toen ik dacht even een uurtje mn ogen dicht te doen en zo diep in slaap was dat ik haast niet wakker te krijgen was. Om even samen te vatten wat ik zoal wel gedaan heb: Vrijdag wat boodschappen voor de volgende reis, thee drinken bij oma, koffer (deels) uitpakken, toen ik eenmaal weer wakker was bij de visite gezeten. En zaterdag auto gereden (aan de goede kant van de weg, ja het was toch even spannend of dat goed zou gaan haha), stukje gefietst op de mountainbike, ossenstaartsoep gekookt en gegeten (jaja), stukje gewandeld en koffer weer ingepakt. Daarna was het tijd om naar het grote “twee halve abrahams is één hele – feest” van Gerben en Wilco te gaan. Echt leuk om iedereen in één keer weer te zien/spreken! En jongens, het was super gezellig en dik voor mekaar, bedankt! Hiermee was mijn ´bliksembezoek´ aan het thuisfront alweer voorbij, erg kort, maar absoluut de moeite waard!

Zondagochtend vertrok ik met de trein om 11 uur vanuit Hengelo, eerst naar Berlijn. Daar had ik meer dan een uur overstaptijd, dus ik heb even een wandelingetje naar de Reichstag gemaakt. Ik wilde ook naar de Brandenburger Tor, maar ik kreeg een smsje van Hanne dat zij en Eva ook al in Berlijn waren. Zij waren een paar dagen in Londen geweest en waren naar Berlijn gevlogen. We zouden dezelfde trein naar Dresden nemen. Dus ik terug naar het station waar ze bij ‘le crobag’ zouden zitten. En ik zag wel advertenties voor die broodjeszaak, maar ik kon de winkel zelf niet vinden. Berlin Hauptbahnhof is nogal groot, 5 verdiepingen en ik kon het maar niet vinden. Dus ik maar weer bellen, het zou vlak bij de McDonalds zijn, dus ik daar kijken, nog niks gevonden. Toen zei Hanne dat ze bij de ticketbalie was gaan staan om te kijken of ze mij zag, maar ik kon haar maar niet vinden. Ik vroeg wat ze nog meer om zich heen zag: allemaal ronde winkeltjes. Ik was het station al 2 x heen en weer en op en neer gegaan en ik had geen ronde winkeltjes gezien. Toen pas ging er een lichtje aan: “Wacht, op welk station zijn jullie eigenlijk?” Bleek dat zij op een heel ander station waren! In de categorie ‘blunder van het jaar’ is dit toch wel een kanshebber denk ik haha! De eerste halte van mijn trein was Südkreuz, dus daar stapten zij in en konden we de reis naar Dresden en later Freiberg samen doen. Op het station werden we opgewacht door iemand van de universiteit die ons naar de accommodatie bracht. Het is een gastenverblijf van het bedrijf DBI. Ik deel hier samen met Laura (die door haar ouders gebracht was en er al eerder was) een kamer met een keukentje en een badkamer. Het is een beetje ouderwets, maar de bedden zijn prima, dus niks te klagen. Toen ik eenmaal mn koffer had uitgepakt en gedoucht had was ik compleet knock out en was ik erg blij om in bed te liggen.

Maandag hadden we een soort introductiedag op de universiteit. Omdat de accommodatie een beetje buiten de stad is, is het toch een flink eind lopen (25 minuten) en er is geen handige bus. Dus dat wordt elke ochtend en middag een fijn wandelingetje. Na de introductie kregen we een rondleiding door de stad. Freiberg is een echt oud mijnbouwstadje. Je kunt aan van alles zien dat hier vroeger veel mijnbouw was. De binnenstad is erg mooi en sfeervol en bestaat voor 95% uit mooie gebouwen en voor 5% uit vervallen, dichtgetimmerde gebouwen. Eerst was er de oorlog en daarna hadden de Russen het voor het zeggen hier in Oost-Duitsland. Nadat West en Oost Duitsland weer één waren geworden, wist eigenlijk niemand meer van wie die gebouwen waren en daarom doen ze er maar niks mee, zonde. Omdat het weer niet zo mooi was de afgelopen dagen, heb ik nog geen foto´s gemaakt. Maar er zitten een paar mooie dagen aan te komen, dus dat komt nog wel goed.

Voor de twee weken die we hier zijn, staat er een vak op het programma dat gaat over ‘health and safety’ en ventilatie in een mijn. We hebben nu een paar lessen gehad en het is wel interessant, maar niet erg ingewikkeld. Bovendien duren de lessen altijd korter dan de tijd die ervoor ingeroosterd is, dus het worden twee weken van kalm an doen denk ik ;) Morgen nog gewoon lessen en vrijdag gaan we de enorme mineralencollectie in het kasteel hier bekijken. Zaterdag gaan we waarschijnlijk een dagje naar Dresden. Kortom, nog genoeg te doen!

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!